مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
امشب ای غـم از دل ما دور باش امشب ای عفریت خود بین کور باش امـشـب ای مــاه مـنـیـر آسـمــان از پـس ابـر سیـه رُخ کـن عـیـان امشب ای پروانـۀ شب زنـده دار دور شـمـع یـار پَـر زن بی قرار امشب ای گمگشتگان شورا کنید تــا دیــار یــار را پــیــدا کـنــیــد امشب ای شهر پُر آشـوب حجاز بر سپهر و مـاه و اخـتـرها بـنـاز خـاکـیــان نـازنـد بـر افـلاکــیــان عـرشـیـان محـتـاج فیض خاکیان ای قـلـم امـشب کـجـا بُـردی مرا تـا حـریـم کــبـریــا بُــردی مــرا بـاز سـوی کـهـکـشـانـم می بـری تـا کـدامـیـن آســمـانـم مـی بــری می دهد این مـژده جـبـریـل امین شـد شب مـیـلاد عـیـسـای زمیـن یک صدا عـالم صدایش می کـنـد عـیـسی مـریـم دعـایـش می کـنـد گر بشر گویم بشر حیران اوست ور ملک گویم ملک دربان اوست او جواد است و عزیز مرتضاست راحت جان علی موسی الرضاست گـویــد اربـاب خـرد بـا اعـتــقـاد یـا جــواد و یـا جــواد و یـا جــواد ای هـــــواداران اولاد رســـــول وی ثـنـا گـویـان زهـرای بـتــول همت مـرغ هـمـائـیـتـان کجـاست حال کشکول گـدائـیـتـان کجاست نـور در ظـلـمت سفـیـدی می دهد فـاطـمـه بر شیـعـه عیدی می دهد سر دهـیـد این زمـزمـه اندر نهاد یـا جــواد و یـا جــواد و یـا جــواد قـاصـدا امشب به رضـوانـم بـبـر نه به رضـوان بر خـراسانم بـبـر گو مبـارک باد این فـرخـنـده عید جـان ایـران جـان جـانـانت رسید طوس را امشب چراغان کرده اند جشن بر پا در خراسان کرده اند مادری، فـرخنده زاد آورده است نازنـیـنی چون جـواد آورده است گـویـد احـسـن ای گـل بــاغ وداد یـا جــواد و یـا جــواد و یـا جــواد |